داده کاوی آموزشی دانشجویان انصرافی دانشگاه تهران با تمرکز بر حفظ دانشجویان شهریه پرداز (جلوگیری از رویگردانی مشتری)

انصراف دانشجو یکی از چالش های پیش روی آموزش عالی است. مقاله حاضر رویکرد پذیرش دانشجوی شهریه پرداز را به عنوان یک کسب و کار و انصراف دانشجو را به عنوان رویگردانی مشتری در نظر گرفته و بدنبال بررسی عوامل انصراف و ارائه پیش بینی به منظور اتخاذ سیاست های مداخله جویانه بازدارنده است. این تحقیق کاربردی و از نوع توصیفی است که از داده های کمی- کیفی بر مبنای متد کریسپ از داده کاوی بر روی اطلاعات دانشجویان ورودی شهریه پرداز شامل 21420 دانشجو دانشگاه تهران طی سال های 92-1388 استخراج شده از بانک های اطلاعاتی سیستم آموزش دانشگاه تهران انجام شده است. هدف، تحلیل رفتار دانشجویان به منظور شناسایی دانشجویان در معرض خطر انصراف و ارائه مدل پیش بینی احتمال انصراف است. پس از تحلیل داده ها و ارائه مدل پیش بینی، جدول احتمال انصراف و مدل رگرسیونی انصراف، یافته ها حکایت از شناسایی ترم اول و دوم (بالاخص ترم اول با بازه سنی 31-24) به عنوان پرخطرترین دوره زمانی، دانشجویان ارشد مستعدترین مقطع، دوره شبانه پرخطرترین دوره تحصیلی برای انصراف دانشجو (رویگردانی مشتری) هستند.